‘Yes, tuurlijk!’, is gelukkig het antwoord van Britta Schoones het antwoord op de vraag of we haar en haar vriend Hugo Megens terug mogen verwachten als de coronamaatregelen achter de rug zijn. De dames 1-speelster uit Vinkel handbalt al sinds haar zesde, dus deze periode zonder onze mooie sport is maar een vreemd iets voor haar.
Britta (20) was prima aan het seizoen begonnen, ook al had ze ‘promotie’ gemaakt van dames 2 naar dames 1. In de eerste twee wedstrijden scoorde ze zeven keer en speelde meer dan aardig. “Ja, ik vond wel dat het goed liep”, zegt ze bescheiden. “Maar trainer Paul Schobbers zag ook dat het mij – en Manouk van den Hout en Eva Langens (eveneens van 2 naar 1) – de overstap weinig moeite kostte. En met het team hadden we ook een mooie start met een goede zege op OHC’01.”
Ja, ik mis het best wel erg, ook omdat heel veel speelsters van toen DOS en nu Dynamico goede vriendinnen zijn
De tweede keer in 2020 dat het handbal eruit ging, kwam voor haar niet als een verrassing. “Ook in de zomer toen we weer opstarten heb ik dit scenario altijd in mijn achterhoofd gehouden. En toen onze eerste competitiewedstrijd werd afgelast omdat een speelster van de tegenstander corona had, dacht ik al dat het dan nog vaak zou gebeuren. Ja, ik mis het best wel erg en niet alleen omdat je dan drie keer in de week sport, maar ook omdat heel veel speelsters van toen DOS en nu Dynamico goede vriendinnen zijn.”
Daarna vielen steeds meer zaken weg, met als recente dieptepunt het zien van vrienden, die Britta echt mist. En de sport dus ook, want in je eentje hardlopen, dat is toch anders. En een tennisabonnement in Vinkel was met lekker weer een prima alternatief, maar nu dus al een tijdje niet meer vanwege de winterse omstandigheden.
Qua studie – geografie, planologie en milieu aan de Radboud Universiteit in Nijmegen – is het leven ook ingrijpend veranderd; sinds de eerste uitbraak is ze één keer op en neer geweest om een tentamen te maken, verder niet. “In het begin dacht ik ‘chill, geen reistijd, dan houd ik tijd over’, maar daar ben ik toch wel van teruggekomen. Wat moet ik met mijn tijd? En ik mis mijn studiegenoten.”
En haar uren voor de bijbaan bij Danny’s Eeterij & Tapas namen ook terug, maar ook hier improviseerde Britta weer. “Pakketbezorgers zochten ze nog genoeg, dus nu rij ik mooi in de regio Heesch-Geffen-Vinkel rond. Ook leuk. En ik poets veel bij familieleden.”
Een zware periode vind ik een te groot woord. Ik kom mijn tijd wel door
Al met al, vindt Britta dit nu een zware periode? “Ik ben dolblij als alles weer achter de rug is, dat ik weer uit kan gaan en kan handballen, maar nee, ik vermaak me prima. Ik wandel veel en doe veel gezelschapsspellen. Al is dat natuurlijk anders dan anders. Maar een zware periode vind ik een te groot woord. Ik kom mijn tijd wel door.”
