HEESCH/OSS – De meiden B van Dynamico hebben een bijzonder jaar achter de rug. Marit van de Laar en Silke van der Donk vielen niet alleen als speelster van dit team op in 2022, maar ook als speakers bij de herenwedstrijden. Een kleine terugblik met de vriendinnen op de afgelopen twaalf maanden.
Het kalenderjaar kan voor de MB1 van Dynamico duidelijk in tweeën worden gehakt. Deel 1 waarin onbedreigd het kampioenschap werd binnengehaald ‘in de afdeling’, deel 2 waarin gedebuteerd werd in de jeugddivisie en het ook heel goed gaat. Wat ze het leukste deel vinden? “Het tweede”, zegt het duo volmondig en snel. “Natuurlijk is het leuk om een feestje te vieren als je kampioen bent, maar we hadden niet echt het gevoel van een kampioenschap. Vorig seizoen hebben we eigenlijk niks geleerd, konden we op individuele klasse winnen. Uitslagen als 53-10 zijn niet leuk.”
Tuurlijk waren we toen boos en gefrustreerd, al voelde die nederlaag toch nog beter dan een 53-10 zege
Wennen aan spannende wedstrijden
Nee, dan de jeugddivisie, één van de vier in het land. De keuze om die stap te maken was eenvoudig, hoewel wedstrijddagen – en dan met name uitduels door de verdere afstanden – nu een stuk langer duren. Maar daar krijg je ook heel wat voor terug. “Dit is veel leuker. Als we nu winnen, dan hebben we echt het gevoel dat we er voor gewerkt hebben. En we doen bovenin mee, samen met Venlo, Bevo en V&L. Als we eerste of tweede worden, mogen we naar het NK. Derde kan ook nog als Bevo eerste of tweede wordt, want die ploeg heeft dispensatiespelers.”
Of het wennen was deze overgang? Nou en of. “We deden na het kampioenschap mee aan de Jac Stammes Cup in Aalsmeer, en toen verloren we best flink van Dalfsen. Dus vooraf aan dit seizoen hadden we het idee dat we laatste zouden worden. Dat viel gelukkig mee, maar je kon in onze eerste wedstrijd wel zien dat we moesten wennen aan de tegenstand. Uit bij V&L stonden we de hele tijd voor, maar nooit ver. En toen raakten we de laatste minuten in paniek en verloren we alsnog. Tuurlijk waren we toen boos en gefrustreerd, al voelde die nederlaag toch nog beter dan een 53-10 zege. Gelukkig wonnen we daarna veel.”
Je kunt als lid het meest minimale doen, maar er zijn veel taken die moeten gebeuren in de vereniging. Dus je hebt ook veel mensen nodig
Symbool van voortreffelijk fusieproces
Marit en Silke zijn naast teamgenoten ook beste vriendinnen. Zij zijn onbewust misschien wel het symbool geworden van een voortreffelijk fusieproces. Want, ga maar na: Silke (16, 4 havo op TBL, uit Oss, op de foto in beide gevallen rechts) en Marit (16, ROC Leijgraaf sport/bewegen/gezondheid, uit Heesch) kennen elkaar van het handbal en zaten bij andere verenigingen. “Wij vonden elkaar denk ik ook doordat we alle twee zo fanatiek waren. We gingen ook kijken naar de heren A en jongens B, omdat dat ook mooie wedstrijden zijn om te kijken in de jeugddivisie.”
Ook leuk, het TikTok-filmpje waarin ze in eerste instantie te zien zijn in oude clubkleuren en enkele tellen later in het mooie donkerblauw van de nieuwe vereniging (klik voor het betreffende filmpje). Maar grotere bekendheid binnen de hele vereniging kregen ze toen ze de microfoon ter hand namen bij de eredivisiewedstrijden van heren 1. “We werden gevraagd en hoefden niet na te denken. Omdat we het heel leuk vinden, maar ook omdat we het goed vinden om onszelf te laten zien aan de vereniging. Je kunt als lid het meest minimale doen, maar er zijn veel taken die moeten gebeuren in de vereniging. Dus je hebt ook veel mensen nodig.”
We krijgen vaak ook boksen of highfives, dus die waardering is er echt wel
Je deel voelen van de wedstrijd
En is het omroepen van de spelers bij de opkomst en de doelpunten net zo leuk als ze vooraf dachten? Zeker weten! “Je voelt je deel van de wedstrijd, omdat je ook zo dicht bij de spelers zit. Je hoort ook wat spelers en coaches zeggen, dus we leren er ook nog van. Of we waardering voelen? Absoluut. Laatst zeiden we grappend ‘ze kennen ons niet eens’, maar toen kwam een van de Van Iperens naar ons toe om te zeggen dat ze superblij zijn met ons. En we krijgen vaak ook boksen of highfives, dus die waardering is er echt wel. Je maakt van alles mee, zo kreeg laatst Erik Loeffen een vinger in zijn oog. Dat zag er niet zo prettig uit. Maar voor de rest is het superleuk om te doen.”
