Voor veel Dynamico-leden geldt hetzelfde: we houden het allemaal nog wel vol, maar de krenten uit de pap zijn verdwenen en het leven is nogal eentonig. Dat geldt niet voor Paul Trum, die pas een kleine twee weken terug is van een stage op Curaçao. “Het was een heel leuk ervaring.”
Zijn buitenlandse trip moest last minute veranderd worden; eigenlijk zouden Paul (20) en zijn studievrienden (Fontys Mens en Techniek in Eindhoven) naar Portugal gaan begin november, maar ja, toen kwamen de reisbeperkingen. Gelukkig was daar nog een ‘ontsnappingsroute’, want de ABC-eilanden vallen onder het koninkrijk der Nederlanden en mogen dus wel bezocht worden. Een belletje naar het stagebureau op Curaçao en hun project – een sportprogramma voor kinderen in achterstandswijken – kon daar uitgevoerd worden.
Ze zijn zo blij met zo weinig, dat was wel mooi om te zien
“Het was heel leuk om daar iets voor de gemeenschap te doen. Inderdaad ook confronterend om die armoede te zien. Sommige kinderen hebben daar maar twee setjes kleren, hebben het geld niet om een laptop voor school te kopen. Ze zijn zo blij met zo weinig, dat was wel mooi om te zien. Het ging om kinderen van 3 tot 16 jaar, dus we hebben het onderverdeeld in vier leeftijdsgroepen. Het is nog wachten op het eindoordeel, maar de beoordelaars daar waren heel tevreden.”
In hoeverre drukte corona een stempel op deze ervaring? “Nou, het reizen was een gekke gewaarwording. Een uitgestorven Schiphol, maar ook daar een rustig vliegveld. Stress of je wel een negatieve PCR-test hebt om te kunnen reizen, hoewel je niet eens klachten hebt. Drie vliegtuigstoelen voor jezelf alleen, waardoor je languit kunt liggen en geen last van je nek krijgt.”
We zaten in een studentenhuis en daar hadden we het heel gezellig met elkaar en leek het gewoon op het normale leven
Gelukkig hoefde Paul niet in quarantaine na zijn terugkeer naar Heesch. Aan de andere kant: het contrast is toch al groot genoeg. “Daar waren ook de nodige maatregelen, maar lag nooit alles eruit. En qua afstand houden van elkaar gold hetzelfde als hier, maar was daar in de praktijk toch minder van te merken. We zaten in een studentenhuis en daar hadden we het heel gezellig met elkaar en leek het gewoon op het normale leven. Ik wist wel wat me te wachten stond bij thuiskomst, maar dat ik niet eens meer met mijn vrienden mag zijn, is toch heel vervelend. Maar ik houd me er wel trouw aan.”
Veel leden missen het handbal erg. Wellicht gold dat voor Paul, die bij de F’jes al zijn handballoopbaan begon, minder door zijn stage? “Daar had ik natuurlijk andere dingen aan mijn hoofd, maar nu ik hier ben, begint het echt weer te kriebelen. Ik vond het erg jammer dat het moest stoppen in november, al was het natuurlijk ook een beetje gek dat je toen weinig mocht, maar wel met 15 mensen op het veld aan het sporten waren. Maar, al met al: als het begint, ben ik zeker van de partij.”
