Een mijlpaal deze 15e februari 2023 voor Tineke Verhoeven; zij bereikt de prachtige leeftijd van 70. Een supervrijwilliger die we graag in het zonnetje zetten. Vier (oud)-clubleden die schetsen hoe blij we mogen zijn met haar in ons midden.
Miranda Hanegraaf, Tinekes eerste ‘partner in crime’ als jeugdtrainster en lid jeugd- en kampcommissie:
“Ik heb veertien jaar lang zoveel plezier gehad met Tineke. En plezier, dat is ook wat ze uitstraalt. Een heel enthousiaste en gedreven vrouw met wie ik ongelooflijk veel heb gelachen ook. We trainden samen, coachten samen, vergaderden samen, maar toch hadden we elkaar ook nog een paar uur in de week aan de telefoon. Zo gezellig. En we hebben nog steeds af en toe contact, al ben ik inmiddels al een tijd weg bij het handbal.”
“Of ze Miss Dos’80 is? Absoluut, daar doe je niemand mee tekort. Daar doe je eerder haar nog mee tekort, want ze was het kloppende hart van de vereniging. Ze is in Heesch een legende, iedereen kende haar ook als ‘Tineke van het handbal’. Knap ook dat ze met iedereen overweg kon. Natuurlijk had ze wel een mening – ze is geen heilige -, maar ze wist altijd met mensen verbinding te maken. Of ik iets van haar geleerd heb? Het enthousiasme en doorzetten. Wij als trainster van de mini’s moesten best wat pionieren met kleinere veldjes en kleinere goaltjes, maar alles lukte omdat we doorzetten.”
Sabine van Nistelrooij, vroeger het buurmeisje van Tineke en nu nog altijd actief binnen Dynamico:
“Ik wilde eigenlijk gaan hockeyen, maar dat mocht niet van de buurvrouw. Hoe dat dan ging? Ik had een proeftraining hockey gedaan, maar toen zei mijn moeder dat Tineke had gezegd dat ik ook eens handbal moest proberen en dat ik met haar mee mocht fietsen. Nou, dat heb ik gedaan en ik ben nooit meer weggegaan.”
“Hoe ik haar zou willen omschrijven? Als de moeder van DOS en als je dat doortrekt, is het nu misschien wel de oma van Dynamico. Zij zorgt ervoor dat elke ouder zijn of haar kind bij Tineke met een gerust hart achterlaat. Zij heeft vele generaties het begin van handballen geleerd. Maak van je handen een kommetje bij het vangen en kijk de bal na als je gooit, die grap werd in de senioren ook nog vaak gemaakt als je iets niet goed deed. Want die lessen bracht ze heel goed over.”
“Het grootste compliment heeft ze al gekregen toen we als DOS een lintje voor haar vroegen. En die heeft ze ook gekregen in 2014. Dat zegt eigenlijk alles.”
Johan Hattink, die Tineke vroeger als oppas had, van haar het trainersvak leerde en nu in het bestuur van Dynamico zit:
“Vanaf mijn geboorte was zij mijn oppas. Ze trainde toen al de jeugd. Vanuit het oppassen werd ik meegenomen, net als mijn oudere broers. Volgens mij was er geen verschil tussen Tineke de oppas en Tineke de trainster. Haar belangrijkste eigenschap was volgens mij haar enthousiasme, eentje die nog eens aanstekelijk werkt ook. Zo ervaar ik dat nog steeds als ik met haar praat.”
“Toen ik in groep 7 zat, werd ik assistent-trainer onder haar vleugels. Vier jaar lang, daarna kreeg ik mijn eigen groep. Wat ik heel knap van haar vond, is hoe ze altijd iedereen erbij wist te betrekken. Ik kan me niet herinneren dat er een kind ooit niet actief meedeed. Hoe ze het deed, ik weet het niet. Heel bijzonder. Een bewijs dat het de ideale jeugdtrainster is.”
“Wij als bestuur willen haar hartelijk feliciteren en een fijne verjaardag wensen. We hopen dat ze nog lang doorgaat. Elk jaar dat Tineke nog wil draaien, is winst voor Dynamico.”
Rik van Boxel, die ook onder Tineke getraind heeft vroeger:
“Ja, ook bij mij zorgde ze ervoor dat ik bij het handbal kwam. Ik was bij het voetbal, maar daar was ik niet helemaal op mijn plek. Mijn ouders speelden handbal, maar ik durfde niet zo goed mee te doen. Maar Tineke nam me gewoon mee. Ik scoorde direct toen ook twee keer, was meteen verkocht.”
“Tineke was een echt clubmens, zorgde voor een familiegevoel en dat is heel fijn bij een vereniging. De moeder van DOS, zo zou ik haar omschrijven. En de familie Verhoeven voelde in mijn jeugd ook echt als een tweede familie, door samen vakanties te combineren met handbaltoernooien. Toen ik naar MHV ging, heeft ze er nooit iets vervelends over gezegd, maar misschien was het toch een lastig onderwerp voor haar vanwege de liefde voor DOS.”
“De woorden waar ik als eerste aan denk bij Tineke, is superlief, altijd vrolijk, veel geduld en veel passie. Kortom, zij bood alles wat je nodig hebt als kind.”
