OSS – In het uiteindelijk toch nog mooie seizoen 2021/2022 is het verhaal van Ruud van den Elzen misschien wel het meest opvallende. Na 9 (!) jaar maakte hij zijn rentree in het eerste. “Nu alleen nog verdedigend, hopelijk volgend seizoen met de aanval erbij. Dat is een bewuste keuze. Ik wil het rustig opbouwen.”
Dat laatste vergt wat uitleg. In het seizoen 2012/2013, toen de fusie met DOS’80 nog een ver-van-ieders-bedshow was en het eerste herenteam in de regioklasse (vierde niveau) speelde, scheurde Ruud zijn kruisbanden af. Na een operatie leek alles weer goed te gaan. Een studie exchange in de VS verder (inclusief basketbal) ging het snel weer mis; op zijn eerste (!) handbaltraining na thuiskomst – we schrijven 2015 – scheurde hij zijn kruisbanden opnieuw af. “En twee keer je kruisbanden is stoppen.”
Pijn om te kijken
Een rationeel en eenvoudig besluit, maar dat wil niet zeggen dat het hem geen moeite kostte om de sport achter zich te laten. “Ik vind het handbal zo mooi, en zat dan ook nog regelmatig op de tribunes. Maar niet altijd, want het deed soms ook pijn om ernaar te kijken. Net voor corona begon het toch weer te kriebelen. In eerste instantie wilde ik voor heren 2 spelen, maar mijn ambitie was ook om terug te keren in heren 1. Ik heb zelf aan trainer Vladan Mijalkovic gevraagd of ik mocht meetrainen. Het antwoord was ja. En blijkbaar heb ik het laten zien. Natuurlijk is het spannend, maar ik doe extra krachttraining, draag een brace, krijg extra begeleiding, dus ik maak de kans zo klein mogelijk dat er weer iets gebeurt. Maar het is me het risico wel waard.”
Ik ben Vladan heel dankbaar dat ik deze kans kreeg.
Het is jammer dat hij weggaat, want ik heb veel van hem geleerd
Op het moment van het eerste onheil was Ruud (nu 29) een veelscorende linkerhoek en een krachtpatser in de dekking die je niet zomaar voorbijkwam. “Ik weet niet meer of ik zo goed was”, klinkt het antwoord bescheiden als hem naar deze fase van zijn handballoopbaan wordt gevraagd. “Maar het klopt, ik denk wel dat ik met dit team zou zijn meegegroeid naar de eredivisie. Dat ik nu terugkom in de eredivisie is wel the icing on the cake. Ik ben Vladan heel dankbaar dat ik deze kans kreeg. Het is jammer dat hij weggaat, want ik heb veel van hem geleerd.”
Voor sommige mensen onherkenbaar veranderd
Hoe kijkt hij terug op zijn rentree, die begon bij EHC-uit? “Ik heb zeker fouten gemaakt in de wedstrijden, maar ook zeker dingen goed gedaan. Elk duel leer ik weer en er zit een groeiende lijn in. Het heeft gewoon tijd nodig.” Wie hem al die jaren niet gevolgd heeft, kent hem bijna niet meer terug door zijn lange haren. “Dat heb ik inderdaad gehoord ja van de tribunes.”
Zijn leven ziet er ook anders uit dan toen in 2013; hij is inmiddels fitnessinstructeur op de sportschool van Tilburg University. In die stad woont hij ook. “Maar ik ben nog vaak zat in Oss. Voor het trainen eet ik gezellig mee bij mijn ouders.”
Foto: Ruud van den Elzen met oppersupporter André van Orsouw.
