“Als een heel mooie vereniging, een échte vereniging waarbij veel leden vrienden van elkaar zijn.” Dat is het veelzeggende antwoord dat scheidend herentrainer Vladan Mijalkovic geeft als hem gevraagd wordt hoe hij zich Dynamico zal herinneren.
En ook op een andere vraag – heb je veel plezier gehad hier? – geeft hij een antwoord dat we graag horen. “Jazeker! Bij Tachos was het iets professioneler, maar het mooie van hier was dat ik een compacte groep trof, een vriendengroep. Ik begon net na de eerste coronagolf met buitentrainingen, moest even wennen, maar voelde me snel thuis.”
Waar zou eerste seizoen geëindigd zijn?
En wat startten zijn jongens goed in zijn eerste seizoen, met vier punten uit drie duels. En die twee zeges werden niet eens gepakt in makkelijke wedstrijden. “Waar we geëindigd zouden zijn? Ik durf het niet te zeggen, je weet nooit hoe het gelopen zou zijn met blessures”, is zijn antwoord bescheiden. Bij de spelers en achterban heerst de overtuiging dat een heel mooie klassering tot de mogelijkheden had behoord. “We hadden inderdaad een goede selectie. Heel jammer dat Jordi van Erp niet met nog een seizoen meer eredivisie-ervaring naar Quintus ging. Dan was hij nog meer voorbereid op de Beneliga. Ik had graag een seizoen met hem gewerkt.”
Het zou niet de enige tegenslag blijken. In de voorbereiding viel Youri Jonkers – ‘dat zou mijn eerste linkeropbouwer en een belangrijke schakel in de dekking zijn geweest’ – geblesseerd weg, en in het seizoen gold hetzelfde voor Wout en Twan van Iperen. “En dan stopten ook nog jongens als Olaf Langens en Kevin de Leeuw. Ik denk dat we met de elfde plek het maximale eruit hebben gehaald dit seizoen. Maar belangrijker dan de ranglijst, jonge jongens hebben heel veel kunnen spelen en zich kunnen ontwikkelen.”
Nooit echt gevreesd voor degradatie
Heeft hij gevreesd voor degradatie tussentijds? Mwaoh, niet echt. “De jongens hadden al ervaring met overleven in de eredivisie, voor mij was dat een belangrijk punt. En het was ook cruciaal dat Geert van de Goor sommige wedstrijden terugkwam met zijn handbalintelligentie. En door de winst bij Feyenoord zetten we een serie van zeven uit vier neer, waardoor we weer zelfvertrouwen kregen.”
Zijn afscheidsduel was ook mooi: een geweldige comeback tegen Hellas (32-31 na rust 13-18). Vladan zelf denkt er wat genuanceerder over. “Ik was na de eerste helft zo boos. Waarom? Verliezen kan, maar niet op die manier. We speelden zonder ziel. Maar gelukkig veranderde dat nog in de tweede helft, zodat het inderdaad toch nog een mooi einde werd voor mij en ik met een goed gevoel afscheid nam.”
Afscheid met avond bowlen
Zijn allerlaatste activiteit was de seizoensafsluiting donderdagavond met de selectie, een avondje bowlen in de Rusheuvel. Hoe laat hij Dynamico achter? “Prima! Als je in de eredivisie wilt blijven spelen, dan zul je spelers moeten ‘produceren’, en daar zijn Frans van Erp (heren A) en Kevin van Erp (jongens B) hartstikke goed mee bezig. Ik hoop dat alle spelers die nu geblesseerd zijn, weer terugkomen. Wout van Iperen is technisch zó goed, het zou heel fijn voor hem en voor het team zijn als hij weer snel fit wordt.”
Zelf is zijn volgende club Houten, duidelijk een stapje hogerop. Al ligt de situatie toch minder ver uiteen ten opzichte van Dynamico dan gedacht. “Nee hoor, er is daar geen druk van kampioen moeten worden. We moeten goed presteren, dat klopt, maar niet door te kopen, maar door te investeren in de eigen jeugd. Heren 2 speelt maar één niveau lager en we gaan intensiever samenwerken met de handbalschool Utrecht. Ik ben benieuwd, ik heb er zin in.”