Dynamico heeft haar eerste weken achter de rug. De bestuursleden worden één voor één voorgesteld. De laatste aflevering: Geert Piek, bestuurslid verenigingszaken.
Vertel eens kort wie je bent en waar onze clubgenoten jou van kunnen kennen.
“Ik ben Geert Piek, 37 jaar oud. Sinds 5 jaar woon ik in Geffen, daarvoor altijd in Oss. Van maart 1997 tot aan de fusie was ik lid van Olympia. De oudere DOS- en Olympia-leden zullen me kennen als medespeler of tegenstander. Ik was keeper (heel vroeger in het eerste, later in het tweede), daar ben ik 3 jaar geleden mee gestopt. Ik bleef wel de communicatie doen: de verslagen op de website en de social media. In een grijzer verleden, zeg maar in de jaren ’00, heb ik ook veel vrijwilligerswerk gedaan, van voorzitter tot jeugdkampbegeleider. In die hoedanigheid ken ik ook nog veel senioren van nu. Ik zeg wel eens dat ik pas weet hoe oud ik inmiddels ben als ik van die leden hoor dat ze gaan trouwen of kinderen krijgen. Als lid van de pr-commissie was ik in eerste instantie zeer zijdelings betrokken bij de fusie, maar ik kreeg al snel door dat er iets moois aan het ontstaan was. Toen ik gepolst werd voor deze functie, heb ik er maar kort over na hoeven denken.”
Wat doe je in het dagelijks leven (naast alles wat je voor/bij de club doet)?
“Ik ben journalist bij het Brabants Dagblad. Eerst op de sportredactie, waar ik ook handbal versloeg en zodoende hoofdtrainer Vladan Mijalkovic (destijds Tachos-speler) al enigszins ken. Sinds 4 jaar werk ik echter op het regiokantoor in Oss om daar als chef de edities Oss & Omgeving en Uden-Veghel & Omgeving aan te sturen. Verder houd ik van (pub)quizzen, lezen, avondjes rikken, maar vooral natuurlijk van de tijd met mijn kinderen. Mijn vrouw Elke en ik nemen Sebas (3) en Flore (1) bijvoorbeeld graag mee naar de bossen.”
Hoe ben je met handbal in aanraking gekomen?
“In mijn jeugd heb ik van mijn zesde tot mijn dertiende gevoetbald bij sv Ruwaard. Ik vond handbal toen al heel mooi om te zien op televisie. En mijn basisschoolleraar Klaas Kenter (zowel voor DOS als Olympia geen onbekende) liet me in groep 5/6 op de Coornhertschool tijdens de gym al kennismaken met de sport. Toen ik stopte met voetbal, zat ik op het Maaslandcollege in de klas bij Arjen van Vugt die toen voor Olympia speelde. Hij wist dat ik de sport leuk vond, dus uiteindelijk heeft hij me er snel bij gehaald. Klaas was toen mijn eerste trainer, een bijzonder gegeven. Ik was meteen verkocht.”
Wat vind jij de mooiste positie op het veld? En waarom?
“Keepen is een spectaculair vak, maar ik ben er ook een beetje ingerold omdat ik te oud was om de werptechniek goed onder de knie te krijgen. Als ik de tijd terug kon draaien en ik hoefde nergens rekening mee te houden, dan was ik graag zo’n rechterhoek a la Wout van Iperen. De techniek om een mannetje te passeren, het hele arsenaal aan schoten, de slimheid om op andere posities uit te komen en daar ook gewoon je ding te doen. Dat vind ik wel echt mooi om te zien. En een linkshander heeft natuurlijk toch altijd een streepje voor.”
Een aantal random vragen en dilemma’s.
Met welke Dynamico-er heb je het laatst geappt?
“Los van de groepsapps van het bestuur, de pr-commissie en het clubje dat de shirts regelt voor volgend seizoen: Rik Horbach. Geen hele spannende zaken, ik moest een wachtwoord weten om wat communicatiewerk te kunnen doen.”
Waar zou je heel graag nog een keer op vakantie willen?
“Als jong gezinnetje zijn we de laatste jaren in Europa gebleven, en dat was prachtig. Vanwege corona was het dit jaar Nederland (Friesland en Ameland), en dat was ook helemaal prima. Je ziet: je hoeft niet ver weg om een goede vakantie te hebben. Voordat we kinderen hadden, gingen we stukken verder. Ik zou zeker nog terug willen naar de VS, waar we de geweldige westkust hebben gezien. En als ik iets totaal nieuws moet kiezen, dan denk ik ook direct aan heel diverse bestemmingen: IJsland bijvoorbeeld, maar ook Iran.”
Duik jij ergens bovenop of ga je gestructureerd aan de slag?
“Ik ben über-gestructureerd, het zou misschien wel een tandje minder mogen. Ik maak overal lijstjes van om vervolgens de dingen die ik daarop zet weer af te strepen. Veel mensen moeten lachen als ze me weer eens allerlei dingen horen wegkrassen op een kladblaadje.”
Heb je nog een Netflix-aanrader voor de rest van de club?
“La Casa de Papel, The Bridge, Undercover, die zijn al zo bekend dat ik die niet als aanrader noem, hoewel ik ze echt heel mooi vind. We zijn op dit moment bezig met Kalifat, een Zweedse dramaserie, die tot nu toe erg goed is. Daarom noem ik die.”
Nooit meer een spelletje spelen of nooit meer een spelletje winnen?
“Toch dat laatste. Ik ben competitief ingesteld, baal ook echt als ik verlies, al denk ik dat je dat niet zo merkt aan me (en hoop ik). Maar ik ben ook echt een spelletjesman. Ik kan gerust de hele dag spelletjes spelen, heerlijk.”
Met 1 punt verliezen in laatste seconde of met 20 doelpunten afgeschoten worden?
“Ik ga dan ook voor dat ene punt, net zoals mijn voorgangers in deze rubriek. Ook al is het nog zo frustrerend. Verliezen in de laatste seconde heb ik volgens mij weinig gedaan, maar ik kan me in elk geval twee wedstrijden herinneren waarbij we in de zoomer de gelijkmaker om de oren kregen. Die goals weet ik nu nog hoe die gingen: een schot uit de tweede lijn en een bal uit de hoek. Als keeper analyseer je dan toch wat je anders had kunnen doen, zeker bij een treffer van een hoekspeler. Had ik toch dat extra pasje van de paal af moeten doen, had dat verschil uit gemaakt?”
