Dynamico heeft haar eerste weken achter de rug. De bestuursleden worden één voor één voorgesteld. Deze keer: Jan-Paul Langens, voorzitter, voorheen penningmeester DOS’80.
Vertel eens wie je bent en waar onze clubgenoten jou van kunnen kennen.
“Ik ben Jan-Paul Langens, 57 jaar en woon in Heesch. Ik kom oorspronkelijk uit Veldhoven, ben voor mijn werk als dierenarts hiernaartoe verhuisd. Dat was in 1992. Ik werk inmiddels voor diergeneeskundig centrum De Overlaet in Oss. Daar doe ik de varkens, zodoende ken ik de families Van Iperen en Loeffen al langer dan via het handbal. Ik ben getrouwd met Marian, die ook vrijwilligerswerk doet, onder meer voor de pr-commissie. En ik ben de vader van Olaf (heren 1) en Eva (dames 2). Het handbal komt echt vanuit hun zelf, ik heb vroeger andere sporten gedaan: voetbal, zeilen, surfen, tennis. Maar ik ben wel echt verliefd geworden op de sport toen ik bij mijn kinderen ging kijken.”
Wat vind je er precies zo mooi aan?
“Het is een sport van aanpakken, maar ook van leren incasseren en jezelf beheersen. De snelheid, de dynamiek, de techniek. Het enige dat ik doodeng zou vinden, is keepen. Daar heb ik veruit het meeste respect voor. Ik vind het een hondenbaan. Als je ziet hoe dichtbij ze komen en hoe hard er geschoten wordt.”
Hoe ben je als vrijwilliger bij de vereniging terechtgekomen?
“Ik ben in 2012 als penningmeester begonnen. Ze kwamen bij mij uit via Marian. Ze vroegen me voor die functie. Die kon ik invullen en dat is dan ook wel op z’n plek om het te doen. En het is ook gewoon leuk. Nu met Dynamico vond ik het een mooie tijd om het penningmeesterschap over te dragen. Dat is bij Johan Hattink nu in goede handen. En ik vond het voorzitterschap een leuke uitdaging.”
Een aantal random vragen en dilemma’s.
Waar mogen we jou ‘s nachts voor wakker maken?
“Privé voor een glaasje wijn onder de sterren. Als voorzitter van Dynamico een nieuwe sponsor, ook al hebben we de laatste weken goed nieuws kunnen brengen op dat vlak.”
Wat is het allermooiste compliment dat je ooit hebt gekregen?
“Tijdens een verdiepingsopleiding zeiden ze dat ik een mensenmens ben.” Dochter Eva breekt even in tijdens het interview. Ze wil even zeggen dat haar vader ‘de meest behulpzame man is die ze kent’. Geconfronteerd met die woorden: “Heel mooi om te horen natuurlijk. Ik vind het superbelangrijk om positief met elkaar om te gaan en elkaar te helpen, dat zijn mijn drijfveren.”
Hoe ben jij als je te diep in het glaasje hebt gekeken?
“Ik word wat wazig en ga wat onduidelijker praten. Ik ben dan wat losser. En ik bleek met wat alcohol achter de kiezen heel goed te kunnen bierpongen. Op een feestavond van DOS won ik met Chris van der Lee van Olaf en Sven Spetter samen.”
Hoeveel boetes heb je al gehad?
“Best veel, maar ik zit dan ook veel op de weg.”
Met wie van deze club zou je wel eens een dagje willen ruilen?
“Ik heb niet direct iemand in gedachten, maar in het algemeen lijkt het me heel interessant om met mensen een dag te ruilen, om te kijken hoe het is om andere beroepen uit te oefenen.”
Wat vind je de meest vreemde eigenschap van jezelf?
“Dat ik heel moeilijk kan delegeren. Als voorzitter is dat natuurlijk een lastige eigenschap, maar ik ga daar echt werk van maken.”
Voor altijd 25 cm kleiner of voor altijd 25 kilo zwaarder?
“Da’s niet zo moeilijk, dan ga ik voor 1.51 meter groot. Want als je zwaarder wordt, betekent dat automatisch dat je ook ongezonder bent.”
Een week zonder auto of een week lang iedere dag de afwas doen?
“Da’s ook al niet zo moeilijk: een week lang de afwas. Daar heb ik helemaal geen hekel aan. Wat niet past in de vaatwasser, was ik nu ook af. En in het verleden, toen we twee jaar geen vaatwasser hadden, deed ik dat ook altijd met hulp van Olaf en Eva. Dat was altijd heel gezellig.”
Een keer meedoen aan de Ramadan of twee weken door het leven als veganist?
“Dat laatste zie ik echt niet zitten, maar net zoals het me interessant lijkt om andere beroepen te leren kennen, lijkt het me ook heel leuk om andere culturen te ontdekken. Bovendien kan ik best makkelijk zonder eten.”