Op de zondagochtend mochten we op de regenachtige dag richting Bakel. Ondanks dat er gewaarschuwd was voor het ingaan van de zomertijd, kon niet iedereen het opbrengen om op tijd om 10:15 bij de sporthal te zijn. Zo beweert er iemand dat hij dacht dat ie pas om 10:30 aanwezig hoefde te zijn (wij denken dat ie zich had verslapen of de klok vergeten was te verzetten), maar gelukkig wist Jan het gaspedaal goed te vinden. Altijd nog beter dan besluiten om het moment van ingaan van de zomertijd te vieren met bier en Tequilla, om vervolgens pas vlak voor het begin van de wedstrijd aanwezig te zijn! Verder werd ons luxe probleem van een overvol wedstrijdformulier al opgelost door een paar zieke en iemand die een nieuw toekomstig lid mag opvoeden (Proficiat Lars!).
Nadat we de regen hadden getrotseerd naar de handbalschuur van Bakel, kon de lol beginnen. Helaas waren de gevreesde rotte giertanken uit Nijmegen en De Kromstraat ook weer van de partij, waarna we krampachtig een raampje hebben kunnen openzetten in de kleedkamer. De basis- opstelling werd dit keer bepaalt door trainingsopkomst van de afgelopen week en dit resulteerde tot een unieke opstelling. De zaal leek een beetje op een niet-opgeruimde speelkamer met banken en baskets verspreid langs het veld.
Zoals eerder gezegd kwam Thijs vlak voor het begin van de wedstrijd aankachelen om mee te yellen en kon de fysieke pot beginnen want ja, daar had de arbitrage wel zin in. Voor ons was dat gelukkig geen punt, aangezien wij de week ervoor nog ware Highland Games hadden doorstaan (georganiseerd door Johan en Denny; dank daarvoor). Wel denk ik dat de uitvoering van de mannen van Acritas in de eerste helft beter werd gewaardeerd dan de onze, wat leidde tot meer pingels en vrije worpen voor hen en een ruststand van 10-11.
Tweede helft betekende dan ook een betere tactiek. Met snel combinatiespel werd begin tweede helft direct het gat geslagen en werd er even laten zien dat de punten toch echt naar de bewoonde wereld gingen richting Heesch. Ook fysiek werd er, met een bloedneusje hier en een duwtje daar, duidelijk gemaakt waar dan precies het verschil ligt tussen het zijn van de nummer 2 (wij) en de nummer 3 (Acritas). Het werd nog een beetje spannend of iedereen van onze heren nog wilde handballen, aangezien sommige meer geïnteresseerd waren in de speeltoestellen aan de zijkant. Nadat Jan had ervaren dat je niet op snelheid in de basket moet willen klimmen en we allemaal even op adem waren gekomen, kwam het slotstuk. Ik denk dat de boswachters in de buurt van Bakel een flinke kluit hebben aan het vinden van verdwaalde handballers, want onze Steven stuurde ze allemaal resoluut het bos in. Daarnaast was er deze zondag toch nog een beetje Formule 1 met razendsnelle aanvallen en het publiek werd zelfs getrakteerd op een paar judo-acties.
De wedstrijd eindigde in een goede overwinning van ons met een stand van 22-31.
Interessant gegeven: het rondje voor het team na aanleiding van het 30e doelpunt wordt pas vrijdag na afloop van de training ingewilligd; zullen we eens kijken of dat iets verandert aan de opkomst op vrijdag.
Aspirant Judoka en 30e doelpunt-maker, Fons Bannenberg
