28 januari 2023 – Eindelijk weer ’n wedstrijdverslag van jullie adoraties de HS3! De afgelopen maanden ben ik meerdere malen gevraagd wanneer er eindelijk weer een wedstrijdverslag zou komen, maar eerlijk is eerlijk: wanneer ikzelf geblesseerd ben, is die motivatie ver te zoeken. Maar dit was de eerste wedstrijd van het seizoen dat ik wedstrijdminuten maakte. Voordeel bij zo’n rentree is wel: de verwachtingen bij een rentree van mijzelf zijn laag, dus dan is iedereen al snel tevreden.
Het euvel van niet wekelijks een wedstrijdverslag typen is wel dat er weer opnieuw een voorstelronde gedaan moet worden. Om te beginnen met Robin de Jong. Een snelle speler die op de Spoed Eisende Hulp (SEH) werkt in Nijmegen. Hij heeft echter wel met enige regelmaat zijn prioriteiten bij het helpen/redden van mensenlevens liggen in plaats van het handballen met zijn teammaten (wat ’n aso hé? – zeker als je ons ziet spelen, wij zijn minstens net zo hulpbehoevend).
Verder hebben we nog Jan Vorstenbosch als nieuwe aanwinst weten aan te trekken. Zijn komst was al enigszins afgelopen zomer aangekondigd, maar het afgelopen halfjaar heeft hij eerst zijn huis moeten verbouwen en dus heeft hij pas deze maand zijn eerste wedstrijdminuten gemaakt. Een halfjaar fulltime verbouwen, ik weet niet wat voor penthouse dat geworden is, maar de teambarbecue wordt wel bij Jan gehouden.
Voordat ik verder ga: dit wedstrijdverslag is getypt op zondag 29 januari vóór 12:30 (relevant voor later).
Helaas kregen we in aanloop van de wedstrijd de afmelding van onze aanvoerder Denny Akabot in verband met een heftige mannengriep. Behalve dat dat natuurlijk qua kwaliteit een grote aderlating is, is de grootste stress natuurlijk om het feit dat Denny eigenlijk als enige gek genoeg is om de yell voor en na de wedstrijd te doen. Maar! Wellicht kent u ‘m: Mikkel Hanssen. Mikkel staat binnen onze groep bekent als een jongeman met een gouden strot die voornamelijk een dermate indrukwekkende yell kan schreeuwen dat menig tegenstander/scheidsrechter al van de schrik afgevoerd moest worden nog voordat de wedstrijd überhaupt begonnen was. Maar blijkbaar is het tegenwoordig al sociaal geaccepteerd om op zaterdagochtend meteen op het ronde horentje te drukken en niet te reageren op joviale enthousiaste WhatsApp berichten, om vervolgens wel als een stoere (asociale) student in de derde helft lekker biertjes achterover te tikken. Maar verder geen oud zeer hoor.
Maar mijn eerste wedstrijd van het seizoen dus, altijd lekker om met applaus ontvangen te worden door een persoonlijke fanclub vanaf de tribune. Hoewel iedereen natuurlijk al meteen in de gaten had dat het van het type cynische applaus was dat Feyenoord supporters afgelopen week aan Edwin van der S. gaven na het ontslag van Alfred S., had de hoofdpersoon zelf dat natuurlijk niet door. Oh, overigens worden de namen van Edwin en Alfred zonder achternaam geschreven vanwege de verdachtmaking van het stelen van ’n punt na de Klassieker van afgelopen week. Om diezelfde reden zal er in dit verslag ook gesproken worden van Arné S., want zoals ik al zei; dit wedstrijdverslag is getypt vóór de wedstrijd FC-Twente – Feyenoord.
Ehmm, vergeet ik nog iets? Ohja, nog wat zinnigs over de wedstrijd zelf. Om in de woorden van Mark R. te blijven: “daar heb ik niet een actieve herinnering van”. Behalve dan natuurlijk van de gemiste penalty van Jordy den Brok. Maar ik had beloofd om die er niet bij ‘m in te wrijven, dus dat doe ik natuurlijk niet. Verder wil ik Jordy dan natuurlijk wel bedanken voor het scoren van nummer 30 met bijbehorend rondje in de kantine. Die gouden rakker smaakte weer voortreffelijk!
Tot slot moet ik tot d’n spijt bekennen dat, ondanks de vele nieuwe talenten die we hebben aangetrokken dit seizoen, nog steeds geen nieuwe keeper hebben kunnen vinden. En omdat onze trouwe sluitpost Jurgen al een paar weken geblesseerd is, zijn we daar wel nadrukkelijk naar opzoek. En dat zeg ik uiteraard zonder onze andere keeper af te vallen (want je kent me Thijs – dat zou ik nooit doen). Maar kent u iemand die het begrip “DaT iS eEn VaNgBaL!” wél begrijpt, dan ontvangen wij die graag met open armen.
Oh, de eindstand bijna vergeten: 31 – 14 in het voordeel van onze supersterren.
Met dank aan:
Johan ‘the Legend’ Hattink