M.H.V. ’81 HS1 – Dynamico HS3
Een van de krakers uit Oost-Brabant stond op het programma. Althans kraker, zover je er mag van spreken in een tweede klasse. De eerste schik zat er op de heenreis al goed in, toen we niet de gebruikelijke A59 richting het westen opreden voor de uitwedstrijden naar Tilburg en daar voorbij. Nee dit keer moesten we over de N-drie-nog-wat. Maar goed, bijgekomen van de eerste schik en aangekomen in Mill, moesten we meteen voor een tweede keer naar adem happen. De Nijmeegse Matthijs had namelijk laten vallen dat heel Nijmegen vol stond met politie in verband met een feestpartijtje georganiseer door “Nederland in Verzet”.
Gelukkig zat de voorbereiding niet alleen maar vol met tegenslagen, maar hadden we ook een aantal meevallers te pakken. Bijvoorbeeld bij het zien van de tegenstander. We hadden een ploeg met een paar oude ervaren spelers verwacht die een paar jaar geleden nog in de Eerste Divisie handbalden, maar het was een team jongelingen, waarbij de schrijver van dit stuk zelfs spontaan spier- en gewrichtspijn van kreeg door ouderdom. Toch niet zo’n jonge god als ikzelf beweer dus (Tóch weer ’n tegenvaller nu ik erop terugkijk).
Afijn, voorbereiding voorbij, wedstrijd begon. Voor de verandering toch een verslagje met wat meer wedstrijdmomenten, hopelijk kan het u interesseren. Anders vraag ik me toch af waarom je überhaupt een wedstrijdverslag leest?
Allereerst hebben we vandaag met eigen ogen mogen zien hoe iemand kan vliegen (en hárd kan neerkomen) als je vol overtuiging tegen twee staalkabels aan rent. Normaal gesproken probeer je gewoon rekening te houden met je tegenstander als verdediger, zeker in een sportieve wedstrijd als deze. Maar achteraf had de aanvaller misschien ook even rekening mee moeten houden dat een bejaardenteam zoals die van ons niet altijd zo adequaat reageert op een speler die ze niet zien aankomen. Afijn, de betreffende speler rennende vol enthousiasme tegen de armen (lees: staalkabels) van Matthijs aan. Vloog voor een tijdje door de lucht en landde met een harde plof neer. Overigens kreeg Matthijs hier natuurlijk een terechte twee minuten straf voor.
Daarnaast baalden we met ons hele team als een stekker dat de scheidsrechter een doelpuntje had gemist van de tegenstander die toch echt over de doellijn was gestuiterd via de lat. Matthijs beloofde namelijk dat hij dertig keer zou opdrukken als zijn directe tegenstander het lukte om te scoren. Ondanks alle smeekbedes had de man met de fluit geen genade: Matthijs zijn krachttraining werd ‘m gespaard. Terwijl hij ’t wel goed zou kunnen gebruiken als je het mij vraagt.
Tot slot, Fons Bannenberg maakte ons dertigste doelpunt. Een memorabele als je het mij vraagt, zeker gezien het feit dat hij niet meespeelde. Desalniettemin Fons; we zien het rondje bier graag tegemoet zodra de kantine weer in de avond open is. Bij voorbaat dank!
Eindstand was overigens 23-35 in ’t voordeel van Dynamico, mocht je er geïnteresseerd in zijn.
@Matthijs, doe je vanavond wel rustig aan met de rellen in Nijmegen? We begrepen dat de politie je al stond op te wachten.
Voor iedereen die Matthijs niet kent: ’t is een grapje. Matthijs is een voorbeeldige jongen, zolang je de wodka uit z’n buurt houdt. Ergens heeft die jongeman toch een paar Oostblokse karaktertrekjes.
Met dank aan: Johan ‘the Legend’ Hattink