Op de zondagmiddag mochten de mannen van de HS3 op wereldreis naar Hoeven. Het lijkt er op dat steeds meer gemeenten zich tegenwoordig willen scharen onder “Zuid-Oost Brabant”, wat ertoe leidt dat wij dit seizoen welgeteld viermaal die richting op mogen; te weten Zevenbergen, tweemaal Etten-leur (zowel de HS1 als HS2 van Internos vinden dit schijnbaar een leuke competitie) en deze week Hoeven. Wie het ook een leuk idee vond om weer eens een keertje mee te doen met ons was Noud den Brok. Terwijl de Benjamin van de groep het druk heeft met oa. stagelopen, feesten én voetballen, heeft hij toch besloten om dat laatsgenoemde achter zich te laten en zich (meer) volledig te focussen op het handballen (het effect leest u verderop).
Voor sommige leden van het team was het misschien maar goed dat de wedstrijd ’s middags was, vanwege feestjes en kale plekken die binnen de (schoon)familie bij konden groeien. Wel fijn was het dat Lars Anderson een stel Ultras als publiek mee had genomen, dat zelfs bij ons op de bank had willen plaatsnemen! Aangezien er in de zaal als zo weinig ruimte was naast de zijlijn, hadden we toch maar besloten dat het beter zou zijn dat zijn plaatsnamen op de tribune. Sowieso was het fijn om Lars weer in ons midden te hebben na een periode van zeer hardnekkige corona (ook over het effect hiervan lees je later meer).
Nadat we ruim een uur opgevouwen hadden gezeten in de auto, bleek, zoals eerder genoemd, er niet zo veel ruimte in de sporthal te zijn. Zó weinig ruimte zelfs dat de mannen weer eens lekker door de gangen mochten warmlopen, ofja eerder wegrennen van de gierlucht die sommige leden kunnen produceren (als tip zou ik de Kromstraat komende periode in z’n geheel vermijden indien mogelijk). Nadat we de keeper én elkaar eens goed hadden warm gegooid om scherp te worden, klonk het eerste fluitsignaal.
Na een flitsende start met snel spel, sterke verdediging en een top keepende Thijs de Graaf, werd er in de eerste helft flink gewerkt om nog vóór de rust een flinke voorsprong op te bouwen, en met succes. Het blijkt dat een vakantie een mens goed kan doen, want na een week lang Gyros eten, plekjes bezoeken en het grillen van de eigen huid, was Matthijs Lubbersen weer helemaal ontspannen. Zelfs zó ontspannen dat het hem niet uitmaakte dat een aspirant Zinadine Zidane een kopstoot probeerde uit te delen (want ja, het was een gezellig potje). Overigens vonden de scheidrechters het geknuffel en onderlinge contact tussen de teams zeer aandoenlijk wat hen hielp bij het fluiten van een top wedstrijd; scheidsrechters, oprecht bedankt! Daarbij komt dat, wat ons betreft, Lars vaker Corona mag krijgen, want die was de eerste helft flink op schot wat leidde tot een ruststand van 7-17. Overigens was Lars tweede helft weldegelijk he-le-maal gesloopt, dus een beetje herstel zal hem nog zeker goed doen.
De tweede helft was het dus tijd voor spektakel. Nieuweling Dirk van Bussel, vandaag helaas verhinderd, zou stik jaloers zijn op de hoeveelheid wisseltjes en sterke communicatie binnen het team. Wanneer zelfs Fons Bannenberg een break loopt, diep vanuit de hoek gestart, én uitgekozen wordt om aan te spelen door onze sterkeeper Thijs (vaste kaper op de kust Erik van de Kamp bleef ook maar op en neer lopen), werd ook deze break-out verzilverd. Overigens is Fons na dit hoogtepunt gestopt met een directe bijdrage aan de score (laatstgenoemde ervoer dat penalty’s nemen een kunst op zich is en zal in het vervolg netjes wachten totdat Denny binnen de lijnen komt).
De overwinning kwam dus niet in gevaar met als einstand 19-26. Wel zo fijn, want áls je dan zo’n pleuris eind reist voor een potje handbal, dan zou het ook zonde zijn om de 2 punten te laten liggen. Met het prettige gevoel én de 2 punten in de tas, zijn we weer lekker teruggereisd naar het mooie Heesch (en Schaijk en Nijmegen) om bij te komen.
Om nog terug te komen op de keuze van Noud den Brok: zoals bij veel mensen zorgt een dergelijke beslissing voor duidelijkheid, rust en (wederom) plezier in het spelletje, wat zich ook uitte in een positieve instelling vooraf en héérlijk verdedigend werk.
Voor wie denkt: wat besteedt Johan toch veel tekst aan de wedstrijd zélf?!
Inderdaad, dit verslag is geschreven door een gelegenheidsauteur. Johan is nog altijd herstellende van de blessure aan zijn rechterhand en is door z’n therapeut teruggefloten. Hij zal hierdoor de komende weken niet meespelen met zijn team (en was niet mans genoeg om met ons samen mee te reizen naar Hoeven). Hopelijk kan hij de volgende wedstrijd wel weer de energie vinden om morele support te verlenen én daaropvolgend een wedstrijdverslag te kunnen schrijven.
Met groots genoegen, Gelegenheidsauteur Fons Bannenberg.
