De Beuk HS1 – Dynamico HS3
Nou, we mogen weer! Voor m’n gevoel zijn alle wedstrijdverslagen sinds maart 2020 zo begonnen, maar dat zal uiteindelijk allemaal wel meevallen. Alhoewel. De volgende wedstrijd staat pas weer over ’n maand gepland, dus alle excuses die we vandaag gebruikt hebben (“Lockdown hè”, “Ik ben kapot, zo lang niet gesport” en “Toch lang geleden dat ik voor m’n lol gerend heb”), zullen dan ook wel weer voorbij komen.
Maar ondanks alle excuses, we komen wel steeds weer opdagen. Het kan ook anders, want sinds dat Mark en Ernst hebben aangekondigd dat we weer wedstrijden mogen gaan spelen, hebben al twee tegenstanders zich uit de competitie teruggetrokken. Maar dat doen die jonge topsporters die wij zijn gelukkig niet! Overigens dubbele pech voor ons, want het waren de tegenstanders waarvan we de verre uitwedstrijd al achter de rug hebben.
Of zoals onze coach zei, en ik citeer: “Zondag eerste wedstrijd weer. Gelijk weer een pleuriseind”. Want ja, wie heeft er ooit van Oudenbosch gehoord? De plaatselijke loodgieter in ieder geval niet, want het zoeken naar een kleedkamer met douches duurde ongeveer net zolang als het zoeken van de sportspullen op de zolder na de lockdown. Zelfs de stoflaag was identiek.
Na dit weekend gaan we overigens ook meteen aan een nieuwe zoektocht beginnen, want over aanvoerder Denny Akabot zijn we inmiddels niet meer tevreden. In aanloop na de wedstrijd benadrukte hij namelijk bij iedereen dat er de avond van te voren rustig aan gedaan moest worden. Dus: maximaal één biertje, op tijd naar bed en geen fysieke inspanningen. Dus het voltallige team had vol geloof de Dry January-maand een paar daagjes verlengd, fanatiek dat we zijn. Om vervolgens te concluderen dat diezelfde aanvoerder naar iedereen persoonlijk (!) een foto heeft gestuurd waarbij hij rustig van een biertje zit te genieten. Zoiets blijft natuurlijk nooit lang geheim, en dus moeten wij concluderen dat hij deze zondag zo zat als ’n schup op ’t veld heeft gestaan. En moeten wij dus ook concluderen dat we nog ’n maand hebben om een nieuwe aanvoerder te vinden. Dus, mocht u zowel in de eerste, tweede als derde helft een leidende rol op u kunnen pakken, dan bent u van harte welkom. Verdere kwaliteiten zijn niet benodigd, want die heeft de rest ook niet.
Afijn, de wedstrijd. Eerste helft was niet best. Begin tweede helft was ook niet best. Fons Bannenberg kreeg het nog even voor mekaar om het stressniveau van coach Niek van nul naar honderd te brengen door te roepen dat er nog maar zes seconden speeltijd was en er dus in alle haast afgerond diende te worden. Terwijl we nog wel een aantal minuutjes mochten. Ter uitleg: er was geen klok aanwezig in de sporthal, want ja: Oudenbosch. Maar, hier werd hij door publiek, tegenstander, scheidsrechter en het eigen team natuurlijk in de loop van de tweede helft regelmatig nog lacherig aan herinnerd.
Eind tweede helft ging het dan eindelijk lopen, waarbij we onder aanvoering van coach Niek als een stel dolle honden iedere keer de snelle tegenaanval/break-out moesten rennen.
Pech wilde ook nog dat dé speler die maar al te graag op de snelle tegenaanval wil spelen, al gauw uitgeschakeld werd door de tegenstander met een knieblessure. Al denken wij zelf dat hij vooral wilde voorkomen dat hij door de mand zou vallen omdat hij het eigenlijk allemaal niet meer kan belopen. Maar ssstt, dat blijft tussen ons.
Eindstand: 26 – 23. Puntjes niet gepakt, dan maar de pintjes pakken.
Met dank aan: Johan ‘the Legend’ Hattink
